ყველა მართლმადიდებელი კურთხეულ იყოს. ყველა მართლმადიდებლის ხსენება საუკუნო იყოს. ყველა მწვალებელი საუკუნოდ შეჩვენებული იყოს. ყველა მწვალებლის საუკუნო იყოს წყევლა და დაუსრულებელი შეჩვენება (რუის-ურბნისის კრების ძეგლისწერა (1105 წ.)).
საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესია ავტოკეფალურია
პასუხი "თეოლოგ" ბასილ კობახიძეს

გაზეთ "კვირის რეზონანსის" 2009 წლის 31 მაისის ნომერში სათაურით: "ქართველი ძველმართლმადიდებლები რუსეთის ეკლესიას დაექვემდებარნენ" გამოქვეყნდა ინტერვიუ "თეოლოგ" ბასილ კობახიძესთან ... აქტიური ეკუმენისტი და საპატრიარქოს ყოფილი "მღვდელი", გაურკვეველი რელიგიური აღმსარებლობის მქონე ბასილ კობახიძე, ძველმართლმადიდებლობის დისკრედიტაციის მიზნით, შეგნებულად და მიზანმიმართულად აყალბებს ქართველ და რუს ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანთა შეერთების არსს და ცდილობს, ამ მოვლენას პოლიტიკური ელფერი მისცეს... 
2009 წლის 17 მაისს 30 წლიანი განხეთქილების შემდეგ აღსდგა ევქარისტული ერთობა საქართველოსა და რუსეთის ძველმართლმადიდებლურ ეკლესიებს შორის. რუსეთის ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის საერთო კრებამ და პატრიარქმა საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის ავტოკეფალურობა აღიარეს, რაც აისახა შვიდპუნქტიან დოკუმენტში (რუსულ ენაზე დოკუმენტი იხილეთ რუსეთის ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის ოფიციალურ ვებ-საიტზე: http://www.ancient-orthodoxy.narod.ru/doc/2009_p1.htm). ამ დოკუმენტის მიხედვით, ყველა ის საეკლესიო მსახურება და საიდუმლო, რომლებიც აღსრულებულია საქართველოსა და რუსეთის ძველმართლმადიდებლური ეკლესიების წიაღში მთელი ამ 30 წლიანი განხეთქილების პერიოდში, აღიარებულ იქნა ქმედითად (§ 2). რუსეთის ძველმართლმადიდებლურმა ეკლესიამ საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალურობასთან ერთად ცნო მისი კანონიკური ტერიტორია (საქართველო).  
საქართველოს კანონიკურ ტერიტორიაზე (გრიგოლეთის სამრევლოს გამოკლებით), რუსეთის ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის მღვდლებს და ეპისკოპოსებს უფლება არა აქვთ საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის მწყემსმთავრის შესაბამისი ნებართვის გარეშე ჩაატარონ რაიმე ღვთისმსახურება.
წმიდა მამათა განწესებანი:
 
ორი თითით პირჯვრისწერის შესახებ
"ნუ შეგვრცხვება აღიარება ჯვარცმულისა და შუბლზე აშკარად ვქმნათ თითებით ბეჭედი ჯვარი…" (წმ. კირილე იერუსალიმელი).

"ვინცა ვინ არა დასწერდეს ჯვარსა ორითა თითითა, ვითარ ეგრე ქრისტეცა, - შეჩვენება!" (ძველბერძნ. "კურთხევანი". არს. იყალთოელი. "დოგმატიკონი").

ნათლისღების შესახებ
"ვინცა ვინ არა ნათელს-სცეს სამითა შთაყოფითა სახელსა ზედა მამისა და ძისა და სულისა წმიდისასა, შეჩუენებულ იყავნ!" (არს. იყალთ. "დოგმატიკონი").

არ გინდა თაყვანი სცე შენთვის ჯვარცმულს? მაშ, იჩქარე თანადაეფლა მას ნათლისღებით (რომ. 6:4) და თუ არ მოინათლები მისი სიკვდილის მსგავსებით, მისი აღდგომის თანამოზიარე როგორღა შეიქნები?! (წმ. ბასილი დიდი).




"როდემდე უნდა კოჭლობდეთ ორივე ფეხით?..."

მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში უკვე 20 წელიწადზე მეტია არსებობს საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესია, გამოიცემა ძველმართლმადიდებლური ლიტერატურა, ამ ბოლო დროს კი შესაძლებელი გახდა ინტერნეტში საიტის განთავსებაც, სამწუხაროდ,  მორწმუნე საზოგადოებას ჩვენს შესახებ მართებული ინფორმაცია ჯერაც არ გააჩნია. მიზეზი მარტივია: ოფიციალური საპატრიარქო და მისი ადეპტები ყოველმხრივ ცდილობენ ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის მნიშვნელობისა და ავტორიტეტის დაკნინებას... 
ნათლისღებითი ნათესაობის შესახებ

2008 წლიდან ოფიციალური, ე. წ. "მართლმადიდებელი" ეკლესიის მწყემსმთავარი ილია II აწყობს ე. წ. საჯარო "ნათლობებს", რომელიც, როგორც საინფორმაციო წყაროები იუწყებიან, თურმე "დემოგრაფიული პრობლემის აღმოსაფხვრელად" ტარდება. 2008 წლის 19 იანვრიდან დღემდე, ილია II-ს უკვე ცხრა საჯარო ნათლობა გაუმართავს და ოთხი ათასზე მეტი ნათლული შესძენია (http://www.open.ge/index.php?m=4&art=350).
პასუხი ქ-ნ გვანცა კოპლატაძეს

ამა წლის 26 სექტემბერს ყოველკვირეულ გაზეთში "გალაქტიონი" დაიბეჭდა სტატია ""მადლი" 20 წლისაა", რომელიც ეხება საპატრიარქოს ამ ოფიციალური ბეჭდვითი ორგანოს ერთ ერთ დამაარსებელს, ქ-ნ გვანცა კოპლატაძეს, რომელიც მოკლედ მიმოიხილავს "მადლის" დაარსების ისტორიას და სასხვათაშორისოდ "სტაროვერებსაც" ახსენებს, ცხადია, საპატრიარქოს ადეპტებისთვის დამახასიათებელ კონტექსტში.

 
ელექტრონული ფოსტა:

oldorthodox@gmail.com

ტოლერანტობის ცენტრის არატოლერანტული გამოცემა

საქართველოს ეროვნული ბიბლიოთეკის ვებ-გვერდზე, განყოფილებაში "ლექსიკონები" მოცემულია ძველმართლმადიდებლობის, როგორც რელიგიური მიმდინარეობის განმარტება ეროვნული ბიბლიოთეკის ინტერნეტ-საიტის მესვეურებს უსარგებლიათ საქ. სახალხო დამცველთან არსებული ტოლერანტობის ცენტრის გამოცემით (გამომც. ბექა მინდიაშვილი; რედ. ზ. კიკნაძე. თბ., 2008), სადაც ძველმართლმადიდებლობის შესახებ ვკითხულობთ, რომ თურმე, ძველმართლმადიდებლობის "დამაარსებლები" ყოფილან: სპირიდონ პოტიომკინი, პროტოპოპი ამბაკუმი, ეპ. პავლე კოლომნელი და სხვანი"...
16. 10. 11.
მოგესალმებათ საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის არქიეპისკოპოსი პავლე. თქვენი საიტის დათვალიერებისას შევნიშნე, რომ იყენებთ ჩვენი ეკლესიის ოფიციალურ სახელწოდებას - "საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესია" და თქვენს საიტზე, "ივერიის (საქართველოს) ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის" სახელით გამოდიხართ. ამგვარი მოქმედება არის არა მარტო უტაქტობა, არამედ ჩვენი უფლების ხელყოფაც. 
07. 04. 12.
საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის არქიეპისკოპოს პავლეს მიმართვა ე. წ. ბელოკრინიცელ ეპისკოპოს ანტიპასადმი

31 მარტი 13 აპრილი
დიდი მარხვის მე-6, ბზობა-ბაიაობის კვირა
03. 05. 13.
გიორგი წულაძის დიდი მარცხი


ამ ბოლო დროს სოციალურ ქსელებში ძველმართლმადიდებლობის წინააღმდეგ კვლავ გააქტიურდნენ ოფიციალური ეკლესიის ზოგიერთი წარმომადგენლები, და ისინიც კი, ვინც ეკუმენიზმის ბრალდებით თანხმობასა და ერთობაში არ იმყოფებიან ოფიციალურ ეკლესიასთან და რუს თუ ბერძენ ძველმესტილეთა ეკლესიებს არიან შეფარებულნი. სწორედ ერთ-ერთ ასეთ მოდავედ მოგვევლინა ვინმე გიორგი წულაძე, რომელმაც ამ ბოლო დროს განსაკუთრებულად გამოიდო თავი ჩვენი კრიტიკით და ზურგს უკან ქილიკით.
28. 10. 13.
არსებობს ორი ვარიანტი: შერწყმა და შთანთქმა


იმ დროს, როდესაც საქართველოს ოფიციალურმა "მართლმადიდებელმა" ეკლესიამ არ იცის როგორ მოექცეს ქართველ ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანებს, რა უწოდოს მათ და რომელი იარლიყი მიაკეროს - "სექტა" თუ "რასკოლი", მისი "და"-ეკლესია "სტაროვერებთან" დაახლოვებას და მათთან არსებულ ბარიერთა მოხსნას ცდილობს: უწოდებს მათ მართლმადიდებელთ, ძველმორწმუნეთა მიერ დაცულ საეკლესიო გადმოცემებს მაცხოვნებლად აღიარებს და ნიკონიანელ რეფორმატორთა "ანტირასკოლნიკურ" ანათემატიზმებს არა თუ აუქმებს, არარსებულადაც კი აცხადებს. 
შემოგვიერთდით ფეისბუკზე: საქართველოს ძველმართლმადიდებლური ეკლესია
მღვდელმოწამე იპატი ღანგრეს ეპისკოპოსისა (დაახ. 326); ღირსი აპოლონ ეგვიპტელისა (IV); მღვდელმოწამე აბდიას, სპარსელი ეპისკოპოსისა და ბენიამინ დიაკონისა (418-424); 
ღირსი იპატისა, რუფიანელი იღუმენისა (დაახ. 446).