თავფურცელი - oldorthodox

სექტემბრის მნიშვნელოვანი საეკლესიო თარიღები

თარიღები მოცემულია საეკლესიო (იულიანური) სტილით

1 სექტემბერი (ახ. სტ. 14) - გვირგვინი წელიწადისა და დაწყება ინდიქტისა.

6 სექტემბერი (ას. სტ. 19) - ხსენება საკვირველებისა მთავარანგელოზ მიქაელის მიერ კოლასეს შინა (ხონა) ქმნილისა (IV);

8 სექტემბერი (ახ. სტ. 21) - შობა ყოვლადწმიდისა დედუფლისა ჩვენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა. ღმრთისმშობლობა.

14 სექტემბერი (ახ. სტ. 27) - მსოფლიო ამაღლება პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისა. ჯვართამაღლება. მიცვალება წმიოანე ოქროპირისა (407).

23 სექტემბერი (ახ. სტ. 6 ოქტომბერი) - მუცლადღება პატიოსნისა და დიდებულისა წინასწარმეტყველისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოანესი;

26 სექეტემბერი (ახ. სტ. 9 ოქტომბერი) - მიცვალება წმიდისა და ყოვლადქებულისა მოციქულისა და მახარებელისა იოანე ღმრთისმეტყველისა (II საუკუნის დასაწყისი);

მაცხოვარი

მარხვის განაწესი ოთხშაბათ პარასკევობით:

1 (ახ. სტ. 14 ოქტომბრამდე)

1 სექტემბერი(ახ. სტ. 14) - ზეთით:

6 სექტემბერი (ახ. სტ. 19 სექტემბერი) - უზეთო;

8 სექტემბერი (ახ.სტ. 21 სექტემბერი) - ხსნილი თევზით;

13 სექტემბერი (ახ. სტ. 26 სექტემბერი) - ზეთით

14 სექტემბერი (ახ. სტ. 27 სექტემბერი) - ზეთით

15 სექტემბერი (ახ. სტ. 29 სექტემბერი) - უზეთო

20 სექტემბერი (ახ. სტ. 3 ოქტომბერი) - ზეთით

22 სექტემბერი (ახ. სტ. 5 ოქტომბერი) - უზეთო

27 სექტემბერი (ახ. სტ. 10 ოქტომბერი) - ზეთით

29 სექტემბერი (ახ. სტ. 12 ოქტომბერი) - უზეთო

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი II. გრანდიოზული დივერსია

თავი IV. "როდესაც განიკვეთება უარესი, ზეცა უკეთესს შეუერთდება", ანუ იმის შესახებ თუ ვის უნდა ვმორჩილებდეთ და ვის არა


ზემოთ (თავი "დოგმატი და წეს-ჩვეულება") უკვე ვნახეთ, რამდენად უსამართლოა ახალმოწესე რეფორმატორთაგან ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანთა დადანაშაულება წეს-ჩვეულებებისა და დოგმატების ურთიერთაღრევაში. ასევე ვისაუბრეთ იმ მოსაზრებაზე, რომ წეს-ჩვეულებებს ეკლესიაში არა მთავარი (მათი თქმით "დოგმატური"), არამედ მეორეხარისხოვანი მნიშვნელობა ენიჭება. ასევე ვნახეთ, თუ რამდენად უსაფუძვლოა ბრალდება, თითქოსდა რეფორმატორული "მართლმადიდებელი" ეკლესიისადმი ძველმართლმადიდებელ ქრისტეანთა დაუმორჩილებლობა ეფუძნება "წეს-ჩვეულებებისადმი პირველხარისხოვან დამოკიდებულებას".

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი II. გრანდიოზული დივერსია

თავი III. გრანდიოზული დივერსია, ანუ XVII საუკუნის რეფორმის პოლიტიკური საფუძველი

დღეისთვის ცნობილი რუსი მეცნიერები და ასევე ოფიციალური ე. წ. მართლმადიდებელი ეკლესიის თვალსაჩინო სასულიერო პირებიც კი აღიარებენ, რომ: "XVII ს. რუსეთში მომხდარ საეკლესიო განხეთქილებას გადაუჭარბებლად შეიძლება ეწოდოს უდიდესი კატასტროფა, რომელიც ნიკონის რეფორმის შედეგად აღმოცენდა. დღეისთვის ცხადყოფილია, რომ როგორც საღვთისმეტყველო, ასევე კანონიკური თვალსაზრისით ის სრულიად უსაფუძვლო გახლდათ და მეტიც, არც კი სჭირდებოდა ეკლესიას"

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი II. გრანდიოზული დივერსია

თავი II. დოგმატი და წეს-ჩვეულება

აუცილებელია თავიდანვე აღვნიშნოთ, რომ არსებობს უმჭიდროვესი კავშირი XVII საუკუნის რუსეთში მომხდარ საეკლესიო რეფორმას, მისით გამოწვეულ განხეთქილებასა და საქართველოში ძველმართლმადიდებლური ეკლესიის დაფუძნების მიზეზებს შორის.

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი II. გრანდიოზული დივერსია

შესავლის მაგიერ, ანუ შემობრუნება ძველმორწმუნეობისკენ

სამი საუკუნის წინათ, 1667 წლის 13 მაისს, რუს და აღმოსავლელ ეპისკოპოსთა კრებამ კრულვა დაადო იმ მართლმადიდებელთ, რომლებიც არ დაეთანხმნენ რუსეთის ეკლესიის პატრიარქ ნიკონის ცთომილ წამოწყებას, ძველი საეკლესიო გადმოცემები შეეცვალა მანამდე უცნობი, მართლმადიდებლობისთვის უცხო, ახალბერძნული საეკლესიო წესებით.

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი II. გრანდიოზული დივერსია

წინათქმა

ეკლესია ხშირად შეჯახებია ისეთ დოგმატურ-კანონიკურ და თვით ზნეობრივ-ყოფითი სახის პრობლემებს, რომელთაგან მრავალი შიდასაეკლესიო უთანხმოების საფუძვლად და მხარეებს შორის ლოცვით-ლიტურგიკული ერთობის გაწყვეტის მიზეზად ქცეულა. სწორედ ასეთი მიზეზები იწვევდა (და დღემდე იწვევს) საბოლოო საეკლესიო განხეთხილებას.

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი I. შთაფლვა თუ დასხმა?

დასკვნა

ამრიგად, ნათლისღების საკითხთან დაკავშირებით საქართველოს ოფიციალური ეკლესიის სასულიერო აკადემიის პროფესორის, ფილოლოგის, პატროლოგისა და თეოლოგის, ედიშერ ჭელიძის  თხზულებებზე: "ეკლესია - სძალი უფლისა" (თბილისი 1990 წ.) და "სული - ცხოველი" (თბილისი 2012 წ.) გამოთქმულ მოსაზრებებზე ასეთ დასკვნას გთავაზობთ: ეს ნაშრომები არ წარმოადგენს მეცნიერულ თხზულებებს მეცნიერული ნაშრომისთვის შეუფერებელი ტონის, ოპონენტთა პიროვნული ღირსების შეურაცხყოფის, სოფისტიკის, ფაქტებისა და მოვლენების, მით უფრო ნათლისღების საიდუმლოს არსის გაყალბების გამო, რაც ძირითადად გამოიხატება შთაფლვისა და დასხმა-პკურების მნიშვნელობათა ურთიერთგათანაბრებაში.

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი I. შთაფლვა თუ დასხმა?

თავი XXVI

წყაროთა გაყალბებასა და წმიდა მამათა შეცდომებზე

ჯერჯერობით პასუხგაუცემელი გვრჩება დასხმითი ნათლობის იმგვარი შემთხვევები, როდესაც, როგორც ე. ჭელიძე წერს, შთაფლვითად მონათვლისთვის არ არსებობდა არავითარი დამაბრკოლებელი ვითარება და ადამიანი მაინც დასხმითად მონათლეს. ისინი იმოწმებენ ასეთი ნათლობის მაგალითებს და იდეოლოგიურად "ამაგრებენ" წმ. კვიპრიანე კართაგენელისა და სხვა წმიდა მამათა კერძო შეხედულებებით ან იშვიათი საეკლესიო პრაქტიკით, ან კიდევ წმიდა მოწამეთა ცხოვრებით, რომლებიც საეკლესიო საიდუმლოებებს ეზიარებოდნენ ურთულეს და უმძიმეს ვითარებებში. მათ ამ შემთხვევებიდან გამოჰყავთ ის აზრი, რომ დასხმითი ნათლობა პრაქტიკულადაც გამართლებული იყო ძველ ეკლესიაში და თეოლოგიურადაც.

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი I. შთაფლვა თუ დასხმა?

თავი XXV

წმ. ერმოგენეს ნათლობა

ახლა განვიხილოთ წმ. ერმოგენეს ნათლობა, რომელსაც დასხმითი ნათლობის "კანონიკურობის" ნიმუშად ძალიან ხშირად გვიმოწმებენ თავად ე. ჭელიძე და მის მიერ გაბრუებული ფანატიკოსები. ერმოგენეს ნათლობა, როგორც არაერთხელ გვითქვამს, წარმოადგენს ისეთივე გამონაკლის და იშვიათ შემთხვევათა კატეგორიას, რომლებზეც ზემოთ უკვე ვილაპარაკეთ, მაგრამ ე. ჭელიძის დაბინდულ გონებას ამისი დანახვა არანაირად არ სურს.

არქიეპისკოპოსი პავლე

გზა - მართლად სავალი

ნაწილი I. შთაფლვა თუ დასხმა?

თავი XXIV

გამონაკლისი შემთხვევა ეკლესიისთვის კანონი არ არის

7. წმ. ევსტოქიოსის ნათლობა

8. ჯვარცმული ავაზაკის ნათლობა

ზემოთ განხილული მაგალითების შემდეგ, ალბათ, ზედმეტია ლაპარაკი ე. ჭელიძის მეცნიერულ ობიექტურობაზე; ასევე შეუძლებელია სათითაოდ ყველა მაგალითის განხილვა, რადგან ისინი ჩვენ გარკვეულ კატეგორიებში მოვაქციეთ და სათანადო განმარტებები მივეცით. მაგრამ არის კიდევ ორი მაგალითი, რომელთაც ე. ჭელიძის მიმდევრები განსაკუთრებული თავდაჯერებულობით გვიმოწმებენ, როგორც დასხმითი ნათლობის კანონიკურ გამართლებას. ესენია: ჯვარცმული ავაზაკისა და წმ. ერმოგენეს ნათლობა.